Në një vend ku, Bashkia robotike, e kryesuar nga Edi Rama që mban dhe kungullin e kryetarit të Partisë Socialiste në krahun e tij të dytë, është e angazhuar me sa duket të hedhë valle nëpër rrugët e pakalueshme të kryeqytetit e kapur dorë për dore me kryeministrinë-terminatore, e cila udhëhiqet nga Sali Berisha i cili nga ana e tij nuk mendon për gjë tjetër vaçse të restaurojë plotësisht rendin e vjetër të aristokracisë fisnore (organizimi shoqëror i rreth 2500 viteve më parë), të dalësh nga pallatet-konserva, e të përballesh me merimangat qiell-prishëse çdo ditë, për nga performanca ia kalon edhe filmave 3-D të hollywoodit.
Mirëpo kjo është një shfaqe e dhunshme, që brenda një filmi mund të zgjasë pak minuta. Provojeni ti vini syzet 3-D për vite e vite rradhazi ndonjë aktori hollywoody, e me siguri do të vërejme se si ai do të fillojë të hajë fara.
Sigurisht që vendi i atraksionit turistik të vitit, rrezikon të shndërrohet në një arenë cirku, ku ne vendasit jemi pelivanët, ndërsa turistët spektatorët me pagesë. Fakti që shumica dërrmuse e tyre (pra e turistëve) kanë filluar të “sorrollaten” nëpër qytete, duke fotografuar këto pamje apokaliptike, nuk na nderon hiç. Them “sorrollaten” sepse ndrrimi i destinacionit nga vendet e përshtatshme turistike në pamjet sa të habitshme aq dhe tragjike i ngjan vërtet një matamorfoze turistike, ndërsa nga ana tjetër, ne vendasit, me tërë mend që kemi kushte të shkëlqyera për tu stërvitur si pelivanë.
Kjo estetikë e pështirë vizuale, që mbështjell qiejt tanë, do të ishte mire të kthehej shpejt në një abstraksion fatkeq, e si i tillë të futej nëntokë.
Ndërsa eci rrugëve të qytetit nën rrezet e diellit të përthyera keq nga merimangat qiell-prishëse, ëndërroj nganjëherë të isha njeriu-merimangë, ose ndonjë sms, e nëpërmjet telave t’u jepja kumtin “hyjnive”; faljani o zotër, se s’dinë ç’bëjnë. Mirëpo me sa duket vetë natyra ka preferuar t’u japë të drejtën disa”majmunëve” që tërë atë proçes të gjatë që ajo ndërmori për shndërrimin e majmunit në njeri, ata ta ç’bëjnë në çast. Atëhere nuk na ngelet gjë tjetër veçse duke u ngrohur në diell, nën survejimin e heshtur të telave, të ëndërrojmë edhe ne për ndonjë turist zemërmirë, që duke shëtitur buzagaz, të na dhurojë ndonjë banane, ose akoma dhe më mire, ndonjë qese me karamele.
No comments:
Post a Comment